Ζωγραφισμένοι δίσκοι του 19^ου αιώνα από την Ελλάδα και την Τουρκία: Μεταλλουργία και Προέλευση. Δ. Κοτζαμάνη, Β. Κανταρέλου, Ι. Καρατάσιος, Μ. Ζαχαρία και Γ. Δ. Χρυσσικός.

Στα πλαίσια της έκθεσης «Η Τέχνη της Φιλοξενίας: Ζωγραφισμένοι δίσκοι του 19^ου αιώνα από την Ελλάδα και την Τουρκία» που πραγματοποιήθηκε το 2013 στο Μουσείο Μπενάκη (ΜΜ),  το εργαστήριο συντήρησης του Μουσείου είχε την ευκαιρία να διερευνήσει τα μεταλλουργικά χαρακτηριστικά της υποδομής  δώδεκα  δίσκων από ιδιωτικές συλλογές και το Μουσείο Μπενάκη οι οποίοι ομαδοποιήθηκαν σε πέντε κατηγορίες σύμφωνα με τις αρχικές χρονολογικές εκτιμήσεις και υποβλήθηκαν σε διάφορες μεθόδους ανάλυσης. Οι δίσκοι διαχωρίστηκαν σε δύο βασικούς τύπους. Στον πρώτο, ανήκουν οι δίσκοι που είναι κατασκευασμένοι από δύο συγκολλημένα τμήματα μετάλλου με διάτρητες λαβές ενώ στον δεύτερο, η βάση και τα τοιχώματα αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο με ξεχωριστά προσαρμοσμένα χερούλια. Για την μορφοποίηση των παλαιότερων δίσκων είχε εφαρμοσθεί η παραδοσιακή εν θερμώ σφυρηλάτηση ενώ για τους πιο σύγχρονους, χρησιμοποιήθηκε ο κύλινδρος σε συνδυασμό με σφυρηλάτηση ή εμπίεση, σε ειδικές μήτρες και πρέσες ατμού. Τα περισσότερα αντικείμενα είχαν κατασκευασθεί από σφυρήλατο σίδηρο προερχόμενο από χυτοσίδηρο που συλλέχθηκε σε υψικάμινο.  Ο εξευγενισμός του σιδήρου εκτιμήθηκε μόνο για τους νεότερους δίσκους. Επίσης ο σίδηρος είχε παραχθεί υπό την καύση ορυκτών υλών παρότι ο ξυλάνθρακας χρησιμοποιείτο ακόμα την ίδια περίοδο. Γινόταν συνειδητή προσθήκη συλλιπάσματος μαγγανίου (στο σίδηρο των νεότερων δίσκων) ώστε να εξουδετερωθεί η κακή επίδραση των οξειδίων και ιδίως του θείου βελτιώνοντας τις ιδιότητες του μετάλλου καθώς και κραμάτωση με άλλα μέταλλα (στον πολύ πιο σύγχρονο σίδηρο) με στόχο την αύξηση της αντοχής του στη φθορά, στη διάβρωση και στη θερμοκρασία. Τέλος, τα άλλα τμήματα κατασκευασμένα από ορείχαλκο ή σίδηρο καθώς και τα διακοσμητικά στοιχεία συγκεκριμένων κατηγοριών όπως οι χάλκινες στεφάνες και οι τεχνικές επιμετάλλωσης φαίνεται να ακολουθούν τη βιομηχανική εξέλιξη της σιδερένιας υποδομής. Τα συμπεράσματα αυτά σε συνδυασμό με προηγούμενα αρχαιομεταλλουργικά δεδομένα και επιστημονικές μελέτες (ειδικά της σκωρίας), όπως επίσης και με ιστορικές πληροφορίες, εκτιμούν ότι τα μέταλλα που χρησιμοποιήθηκαν για τους περισσότερους  δίσκους πιθανότατα έχουν παραχθεί στη δυτική Ευρώπη, αν και οι πρώτες ύλες θα μπορούσαν να προέρχονται από διαφορετικές πηγές.

Originating in the exhibition “Rituals of hospitality: Ornamented trays of the Nineteenth Century in Greece and Turkey,” in 2013, the conservation department of the Benaki Museum (BM) had the opportunity to investigate the metallurgical features of the metalware substrate. Twelve trays on loan from private collections and the BM, were grouped in five categories according to some early date assessments and subjected to several examination method analysis. The trays revealed one stylistic type manufactured from two pieces of metal and cut out handles and another made in one piece with separately made handles. Forging was the primary method for forming but rolling and simple or steam hammer presses were used too. Most of the trays were made of wrought iron produced from cast iron with the blast furnace. However the process of refining cast iron, was not estimated for the earlier-dating trays. The study also revealed iron smelting with fossil fuels although charcoal was still in use in this period, the deliberate incorporation of manganese for its deoxidizing and desulfurizing properties and in some cases the alloying of cast iron for better resistance to wear, corrosion and heat. Finally the other parts produced in brass or iron and ornamental features of particular categories such as the copper ring and plating techniques seem to follow the industrial development of the iron base. These data along with previous archaeometallurgical evidence, scientific examination (especially of the slag) and together with the historical information, indicate that the metals used for most of the trays  have been originally produced in west Europe, although the supply of materials could have depended on different sources.